અખાના છપ્પા/ગુરુ અંગ

← કુટફળ અંગ

અખાના છપ્પા ગુરુ અંગ અખો

સહજ અંગ →

ગુરુ થઈ બેઠો હોંશે કરી, કંઠે પહાણા શકે ક્યમ તરી; (જ્યમ) નાર નાંનડી હવું પ્રસૂત, વળતી વાધે નહીં અદ્ભુત; શિષ્યને ભારે ભારે રહ્યો, અખા એમ મૂળગેથો ગયો. ૧૨ પોતે હરિ નહીં જાણે લેશે, કાઢી બેઠો ગુરુનો વેશ; સાપને ઘેર પરોણો સાપ, મુખા ચાટી ચાલ્યો ઘર આપ; એવા ગુરુ ઘણાં સંસાર, તે અખા શું મૂકે ભવ પાર. ૧૩ તું તારું સમજીને બેશ, કાં કોળે દિલે પ્યારી મેશ; તુંબડું જેમ માંહેથું મરે, જે લઇ પેશે તે સૌ તરે; તરુવર ફળ દેવા નવ જાય, અખા આવી જાચે તે ખાય. ૧૪

પહેલો તું પરમારથ પ્રીછ, પચે ગુરુ થવાને ઈચ્છ; પારો મુવો તે રોગ નિર્ગમે, પચે ભોજના બોળું તે જમે; ત્યમ નિરાશે મલે નારાયણ, અખા તું પહેલે એવું જાણ. ૧૫ તું તારા મનમાંહી પ્રીછ, શાને મોટપા લે છે શીશ, ઝીણું મળતાં મોટું થાય, મોટુઁ કણ્યકા થઇને જાય; અખા તાત વિચારે વિંધ્યે, રિધ્ય ઘણી તો રહે સાંનિધ્યે. ૧૬ આપે આપ પૂરણ બ્રહ્મ હરિ, પોત પસાર્યું રચના કરી; ચૈતન્ય બ્રહ્મશલાનું ચિત્ર, ઋષિ જક્ષ માનવ પશુ પિત્ર; થાય જાય એ માયા ભેર, અખા ચૈતન્ય નોહે ઉચ્છેદ. ૧૭

અખાના છપ્પા