અખાના છપ્પા/તીર્થ અંગ
| ← ક્ષમા અંગ | અખાના છપ્પા તીર્થ અંગ અખો |
સ્વાતીત અંગ → |
|
|
તીર્થા કોટિ હરિજન ચરણ, કૃપા હશે તે જાશે શરણ;
મહા મોટા જનનો પ્રતાપ, અખા થાય હરિ આપેઆપ. ૮૧ જો મુક્તિ વાઁચે માનવી, તો એ કાશી એ જાહ્નવી;
અખા નહીં ઉધારે પડી, હરિજન મુક્તિ આપે રોકડી. ૮૨ રામ રડવડતાં હુકે મળ્યો, ઘેલો તે ઘર સુખથી ટળ્યો;
હરિવન જાણે ક્સેપણ કાળ, ધોયે હીર ના થાયે વાળ. ૮૩ છળ નિંદા જો નહીં વિસરે, ખડિયો કાંધે શું નિસરે;
અખા પડી એ સઘળી વેઠ, જો નહીં લાધી હરિની પેઠ. ૮૪ હેતેશું હરિજનને મળે, મૂકી માના માર્ગમાં ભળે;
અખા આ તંન જોને હાડ, દહી મથી ઘી અળગું કાઢ્ય. ૮૫ એમ સમજે તે પામે પાર, હરિથી બીજો તે સંસાર;
કાળા ધોળા સઘળા કેશ, અખા હરિ જાણીને બેશ. ૮૬ લોભે લોક બડાઇતણો, ઊંદર કાજે ડુંગર ખણો;
અખા શું ચે કીધે થવા, વ્યસની ચાલ્યો ખાવા હવા. ૮૭ જે કરતવ મોટા આદરે, કરતાં દેખી સૌ કા કરે;
અખો તેહને મોટો વદે, જેને રામ રમે ચે હૃદે. ૮૮ |
ધન્ય તને કોય મોટો કુળે, કોય વિદ્યા કોય ખાંડા બલે;
અખા કારણ વિના વડપણ વડું, જેમ અલ્પા મૂલે તારે તુંબડું. ૮૯ કૃત્યે ના મળે વસ્તુ અમૂલ, મટે જાડ્ય તો ભાગે ભૂલ;
સૌને જોડ્ય અધિક થઇ મળે, અખા વસ્તુથી સૌ કો ટળે. ૯૦ સાચી વાત ના માને રગે, સઔ લાગ્યા માયાની ઠગે;
જેમ ચે તેમ ના શકે ઓળખી, અખા શી પેરે થાશે સુખી. ૯૧ ચુસે અસ્થિ શ્વાન મહા દુઃખે, નિસરે રુધિર પોતાને મુખે;
સઘળે રચાણુઁ તારું મન, અખા ગમે તેમ કરે જતન. ૯૨ શબ્દતણી માંડી ચે જાળ, ચાળા કરે છે માયા કાળ;
ત્રણ ભુવનમાં એકા પારધી, અખા કોક ઊગરે સારધી. ૯૩ જ્યારે ઊપની મન કામના, ત્યારે ફેર પડ્યા ગામના;
જેમ સૂર ઉગેથી વાદળ ટળ્યું, અખા ધામ દિસે નિર્મલું. ૯૪ અર્થા સમજે ચૂટે અનરથ, જ્યમા અળગો છોડી નાંખ્યો રથ;
અખા દેહા ગુણના વ્યાપાર, વાસ્તે તું રાખે નિર્ધાર. ૯૫ સ્વામીનું પદ સર્વતીત, જે કોય સમજે આતમ રીત;
હીણ ગુણ તેમ છે દેહ વ્યાપાર, અખા આત્મા આપ વિચાર ૯૬ |