અખાના છપ્પા/પ્રાપ્તિ અંગ

← આત્મા અંગ અખાના છપ્પા
પ્રાપ્તિ અંગ
અખો
પ્રતીતિ અંગ →


બાધું બોલે આવ્યું રાજ, બેઠાં બેસાત્યાં સીધ્યું કાજ;

વણ કીધે મરિ લેખે રહ્યો, પ્રીતે કરી પારંગત થયો;

હવે મારે સઘળે સુખરાસ, અખા સ્વપ્ને તર દીઠો વાસ. ૨૩૭

કામ સકલ મુજ પૂરણ તહ્યું, બ્રહ્મ સાગરમાંહિ મળી ગયું;

બોલું ચાલું હરિની સાથ, અતિ પોતે જે રૈને આથ;

હું હરિમાં અને મુજમાં હરિ, એમ અખા નખશિખ રહ્યો ભરી. ૨૩૮

વું જાઉં જો અળગો હોય, જેમ વેધુ માર ન ભૂલ કોય;

વ્યાપકની વ્યક્તિ કેમ થાય, કો'આકાશ કેમ વહેર્યું જાય;

સલંગ જાણ્યું તુઆં તું અળગ, પાંખ આવી પડતું રહ્યું ખગ. ૨૩૯

મારે એમ પડ્યું પાધરું, હુંપણું મટ્યું એજ આદર્યું;

કર્મ અહંકારતણું ગયું મૂળ, જેમ આકડાનાં ઉડે તૂલ;

ન લહ્યા સરખું મેં ત્યાં લહ્યું, એમ અખા જથારથ થયું. ૨૪૦

વાંકું સમું જાણું ત્યાં હરી, હું તો મરે બેઠો ઠરી;

ભલા ગૃહસ્થને વાડે ગાય, એમ આપ સોંપ્યું હરિમાંય;

છીડું ખોળતાં લાધી પોળ્, હવે અખા કર ઝાકમઝોળ. ૨૪૧

બાવનેથી બુધ આઘી વટી, ભણ્યા ગણ્યાથી રહિ ઉલટી;

ઉઘડ્ ભાંગ્યું ટાળ્યું આપ, સેજે ટળિયો દ્વૈતનો થાપ;

હવે રહ્યો તે હું કે હરી, વિગત કરે અખો શ્યે કરી. ૨૪૨

મારે મોટો હુન્નર જડ્યો, જે ઈશ્વરરૂપી જહાજે ચડ્યો;

પંચ સહિત ઉઅતરિયો પાર, પગ નહીં બોળું જળ સંસાર;

હું હસ્તો રમતો હરિમાં ભળ્યો, અખો જાણે તે વળને વળ્યો. ૨૪૩

સુખમરગ મેલીને શઠ, કાયક્લેશ કરે કાં હઠ;

ગીતમાં ગોવિંદ મુખ કહે, જે મારું શરાણ ગ્રહિને રહે;

મુજ વાયક જે માને અખા, તેને સ્કંધ લહિ ઉતારું સખા. ૨૪૪

રમ ગુહ્ય હરિનું એ હૃદે, મહા પુરુષ મુનિ એમ વદે;

જે અહંબ્રહ્મ જાનીને રહે, શરણ જાવું શિવ એને કહે;

અળગું નથી અખા શું કળો, આકાશને કેમ લાગે શળો. ૨૪૫

અખાના છપ્પા